dag 6

Ook deze morgen hebben we een heeerlijk ontbijtje gehad. Echte boterhammen met smeerkaas, boterhamworst en andere frutsels. Om half elf werden we verwacht in de school waar Helena catechisatie geeft. Dus dit keer waren we flink op tijd in de school. Helaas deze keer geen glaasje drinken, lekker koekje of slokje alcohol, maar gewoon helemaal niks.
Om half elf zijn we met Helena naar ons oude vertrouwde lokaal gegaan. Daar hebben we alles klaargezet om onze 'les' voor te bereiden. Het was leuk om oude bekenden te zien: Ferry, Maria, de lerares met de nogal grote neus (vraag maar aan Bobby Buursema) enz. Ook verschillende kinderen herkenden we van vorige jaren.
We konden helaas geen sportprogramma draaien, dus iedereen deed mee met de bijbelles. De mime liep heel goed. 't Was leuk om te horen dat de kinderen begrepen waar het over ging. Op deze manier brachten we zonder woorden de boodschap van Het Woord aan ze door.

Meester Arco en meester Andre werden vervolgens zwaar op de proef gesteld, want ze moesten hun verhaal dit keer in het Duits vertellen... Helena vertaalde de woorden van de beide mannen, zodat het verhaal van de Goede Herder ook hier verspreid kon worden. Deze test werd glansrijk doorstaan en er kwam een mooi schouwspel uit voort! Het was blijkbaar zo leuk dat twee jongens van de eerste groep gewoon nog een lesje bleven hangen! De kinderen konden het door de vertaling goed begrijpen. Hierna konden ze nog even met de tekeningen aan de slag en was er tijd voor wat socializen. Toch is drie kwartier voor 1 zo'n les al vrij weinig tijd. Dit herhaalden we drie keer, om daarna van de maaltijd te kunnen genieten. Sommigen van ons begaven zich moedig tussen de 'locals', maar bleven uiteindelijk toch als laatste over.
Wat ons opviel was dat er een rare sfeer hing, een beetje bedreigend, en dat de docenten er zo weinig mogelijk mee te maken wilden hebben. Misschien is het al moeilijk genoeg om op de school normaal les te geven..?

Na een korte pauze gingen we naar een klein schooltje in Rimavska Sec. Hier krijgen gemotiveerde Romakinderen de mogelijkheid om meer te leren. De vakken wiskunde, Engels, informatica en Hongaars worden gegeven. Op deze manier hebben kinderen de mogelijkheid om vervolgonderwijs te kiezen. met als gevolg: een kans op een baan. Sommige kinderen vinden het gewoon ook leuk op school, want thuis is het ' boring', zoals ze ons vertelden. Dat is precies het grote probleem: er is geen enkele stimualans vanuit de ouders, ze moeten het zelf doen. De school heet TERNIPE, dat betekent zoiets als 'jongelui' in de Roma-taal.

We hebben gesport, gedanst, gelachen, contact gmaakt en genoten van de kinderen die zichtbaar blij waren met onze aanwezigheid. Helaas hebben we weinig gezien van het lesprogramma, want het hele programma werd omgegooid voor ons.

Op dit moment eten we heerlijke Hollandse poffertjes (wat de boer niet kent......) Arco bakte ze weer bruin, we zitten helemaal onder de poedersuiker (hatsjiee!!). Anne Marie assisteert Szuszan met iets anders lekkers (we weten nog niet wat het is, maar het ruikt goed). Szuszan en Zsabolz zijn weer goede gastvrouw en gastheer.

Om tien uur vanavond willen we afscheid nemen van Helena en Georg. En dan zit onze missie er al weer op. We hebben in de tuin bijbelstudie gedaan en ook al voorzichtig ge-evalueerd (dit toetsenbord pakt geen trema, vandaar deze foute weergave van het woord ge-evalueerd).
Wist je dat:

• Senne niet alleen de bloemetjes buiten zet, maar ze ook water geeft (met David)
• Arco soms maar zo op je op je rug springt. Nu heeft Andre een halve hernia.
• Robin geen geheugenruimte meer heeft op zijn mobiel: er staan te veel telefoonnummers in zijn geheugen van ....... ??
• Hijke nog steeds u zegt tegen Andre, hoewel hij daar niet altijd reden toe geeft
• Rola vanmorgen gewoon lopend van de ontbijtschuur naar het Seniorenhuis is gelopen.
• Er minder gerookt wordt: Marieke, Sharon, Christiaan en Jolanda: we zijn heel trots op jullie.
• Walther bij nader inzien niet de verantwoordelijkheid op zich durft te nemen voor bovenstaande tekst. Andre wel
• Anne Marie steeds weer iedereen een compliment geeft. Onze complimenten daarvoor.

Dag 5

Lieve kijkbuis kinderen....

Hier hebben we weer een super dag gehad.

We gaan proberen een mooi verhaal te maken van dag 5.

Vandaag konden we uitslapen tot wel 9 uur!

We hebben heerlijk ontbijten met normaal beleg, Jolanda haar hagelslag en jam gingen er goed in...

We hebben een fijne bijbelstudie gedaan, en goede gesprekken gehad over de verschillen die er tussen Slowakije en Nederland zijn.

Na de bijbelstudie stond er een grote verrassing op ons te wachten.

De mannen uit de psychiatrische kliniek en het personeel waren met zijn allen verzameld om ons met open armen te ontvangen. 30 mannen uit de kliniek zaten ons op te wachten om eerst een toneelstuk voor ons op te voeren. Vervolgens begon er een tweepersoonband voor ons op te treden. Een goede reden om eens lekker de heupen los te gooien met de mannen uit de kliniek, die ook zichtbaar genoten.

Met de 30 graden waren we blij dat we om half 12 al onze eerste alcolholische versnapering kregen....... ahum.... Ongelooflijk hoe wij als buitenstaanders hier worden verwend met eten en drinken..

Na de lunch was het een kleine 32 graden en mochten we beginnen aan een heftige estafette. Met moeite hebben we de 40 plussers bij kunnen houden, die merkbaar meer aan het warme weer gewend waren dan wij.

Na een fijne dag mochten we afscheid nemen van de mnensen die zich over ons ontfermd hebben.

We mochten heerlijk douchen en daarna een bezoekje brengen aan de plaatselijke ijzer smid. Uiteindelijk mochten we om 8 uur lekker gaan eten en drinken bij de predikant, genaamd Akos, van het dorpje waar wij vertoeven. Ook hier stond de gastvrijheid weer hoog in het vaandel.

Al met al weer een geweldige dag en tot slot nog een paar wist-je-dat-jes.......

Wist je dat..

Arco van Diggele het gaspedaal aardig intrapt als hij onder tijdsdruks verkeerd.

Chris daarbij behoorlijk moeite had om hem bij te houden in de bus..

Jolanda een fantastichse waterverstuifer heeft die ons de dag door heeft geholpen.

Zelfs Robin zijn energie vandaag opgeraakt is.

Onze Walther van Mechelen band en Co. iedereen hier aanspreekt

Hijke vandaag heerlijk los ging met de mannen van de kliniek.

Iedereen vol zat van de soep en het brood en vervolgens nog een behoorlijk stuk taart naar binnen moest werken.. Wat een verwennerij!

Christiaan zich heeft laten inmaken met armpje drukken door een 70 jarige man.

Jolanda haar patat, frikandel en mayonaise ontzettend mist.

Senne vandaag als ultieme kakker door het dorpje gelopen is, en daarmee heel erg aangetrokken werd door meerdere jeugdige dames

Andre in de ochtend om half 6 word verwend met zakjes snoep.

Dag 4

Hola, senores e senoritas.

Wat een goede dag! Sowieso is een graadje of 29 best warm (stakkers, jullie dus), we vermaken ons prima. Om de dag in Slowaakse stijl af te sluiten, zitten we bij onze goede vrienden Agos en Andrea te genieten van een heerlijke zomeravond, althans, zo voelt het in ieder geval. Het maakt onze aanwezigheid hier alleen nog maar prettiger.

We begonnen deze dag met het bezoeken van de school waar al reikhalzend naar onze komst uitgekeken werd. De mime deed het goed, en vooral aan het sporten werd fanatiek deelgenomen. Meester Arco en meester André lieten zien dat ze hun titel 'meester' waard zijn, want samen met Agos (onze vertaler) werd het Bijbelverhaal heel sprekend verteld. De kinderen konden daarna hun creativiteit op een kleurplaat kwijt. En dat ging goed! Onder leiding van Robin, Senne en Christiaan werd er op het veld dus fanatiek gesport. Vervolgens werden we zowaar verslagen door de kinderen met touwtrekken...

Los van dit alles is het vandaag natuurlijk koninginnedag. Daarom trakteerden wij de ouderen van het verzorgingstehuis waarin wij slapen op een heuze Hollandse Middag, en andere ontspannende activiteiten. Dit alles onder begeleiding van Walther van Mechelen en band. Alles werd zeer gewaardeerd en wij hadden goede lol met y'n allen.

En dit alles natuurlijk onder het genot van het heerlijke weer hier! Of hadden we dat al vermeld..?

Momenteel genieten wij dus van Palinka, Schnaps, bier, en cola voor de uitzonderingen en Marieke. Het is goed!

Mensen, succes met de regen en tot morgen!

Groetjes, namens de groep, Robin, Senne en Walther (de echte mannen onder ons).

P.S. Geertje, je rol is glansrijk overgenomen door Walther: Robin heeft een goede vervanging gevonden om aan zijn vinger te trekken!

Dag 2 en 3

Goedemiddag allemaal,

Gisteren zijn we na een lange reis dan eindelijk aangekomen in Slowakije. Daar stond Gyorky klaar om ons welkom te heten in Rimavska Sec. In de kerk had hij wat te drinken voor ons en konden we even bijkletsen/kennis maken. Het voelde goed om hier weer te zijn voor degene die er al eerder geweest zijn. Om bekende mensen te zien.

Daarna zijn wij verder gereden naar Chanava waar wij de hele week zullen slapen. Tussen oudere mensen slapen is ook iets unieks/bijzonders/gezelligs. We werden hartelijk ontvangen door de bewoners. Even hadden we wat tijd voor ons zelf, wat ook wel wenselijk is na zo'n reis. Zoals op de vorige reizen ook al is gebleken loopt het nooit zoals je van te voren bedenkt en verwacht. Akos, onze gastheer in Chanava, had een belangrijke vergadering en was er dus niet. We werden door Anita, Veronica en Christina voorzien van eten. Veronica sprak als enige goed engels wat erg fijn is.Na een heerlijke Slowaakse maaltijd, hebben we bij onze slaapplaats samen bijbelstudie gedaan, de liederen voor in de kerk geoefend en daarna een gezellige avond gehad samen. Daarna ging het lampje uit en op naar de nieuwe dag.

De volgende morgen (vandaag dus) werden we om 8.30 verwacht voor ons ontbijt. Dit ontbijt hield in: drie dikke worsten met brood en mosterd. Lekker, dat zeker, maar wel weer even omschakelen van Nederlands ontbijt naar Slowaaks ontbijt. De meesten hebben er wel van genoten! Zeker, onder het genot van een heerlijk kopje warme limonade. Tenminste, daar leek het sterk op. Met goedgevulde magen gingen wij weer terug om ons voor te bereiden op de mime en het zingen in de kerk. Na bloed, ZWEET en tranen zijn we richting Rimavska Sec gegaan om een kerkdienst van Helena bij te wonen. Bijzonder om samen met christenen van een andere cultuur met andere taal God te mogen aanbidden. Helemaal als Helena de zegen voor ons in het Nederlands opzegt. Na een kerkdienst van max. drie kwartier(!) verlaat Helena ons en gaan we op het grasveldje voor de kerk muziek maken in de hoop zo contact te kunnen leggen met de mensen van het dorpje. Er is gedanst, gezongen, gevoetbald, gevolleybald met de kids daar. Bijzonder om te zien hoe verlegen en afwachtend ze zijn, hoe enthousiast ze daarna zelf gaan zingen of voetballen.

Om 13.30 werden we weer verwacht voor onze lunch in de plaatselijke gaarkeuken van het verzorgingstehuis. Het eten van het verzorgingshuis wordt hier bereid en daarna naar het verzorgingstehuis gebracht. Eerst wordt er soep op tafel geserveerd. Deze smaakte erg goed en dat was te merken. Sommigen dachten dat ze niet meer kregen en toen ze het hoofdgerecht (rijst met kip) voorgeschoteld kregen kostte het sommige enige moeite om dit nog op te eten. Alweer met goedgevulde buikjes liepen wij naar de kerk, waar volgens Gyorgi een kerkdienst zou zijn om half 3. Toen wij daar aankwamen was er echter niemand te bekennen. Even later hoorden we mensen zingen en gingen op onderzoek uit. Dit bleek een begravenis te zijn, die Akos, onze gastheer in Chanava, voor mocht gaan. Na afloop van de begravenis zijn we met Akos mee gegaan naar zijn huis voor een drankje. Fijn om gelijk weer hartelijk te worden ontvangen door Akos. Daar zijn we er achter gekomen dat we bij het verkeerde kerkje stonden en eigenlijk in het plaatsje Ciz moesten zijn, een dorpje even verderop. Echter dit mocht de pret niet drukken en we hebben gezellig met Akos wat gekletst en doorgenomen voor de aankomende dagen. Helaas hadden we niet alle tijd om te kletsen, want om 16.00 uur stonden Zsusan en Sabolc klaar met flinke hapjes, waaronder een goeie chocoladetaart voor Walther!

Ja, vandaag mochten we ook Walther zijn 23e verjaardag vieren. En dat hebben we niet ongemerkt voorbij laten gaan. We hebben een tshirt met een foto van Walther erop gegeven en bijna allemaal onzinnige cadeautjes wat grappige situaties opleverde.

En nu zitten we dus bij Zsusan, op de laptop. In de tuin klinken mooie liederen en straks wordt de bbq aangezet. Allemaal erg gezellig en zeker het weer werkt hier goed aan mee! (om 16.30 was het nog 29 graden!)

Wij gaan ons nu weer bij de groep voegen en hopen jullie morgen weer wat te laten weten.

Wist je datjes..

Wist je dat...

... we in opel Zafari op reis zijn in plaats van een opel Zafira (volgens Jolanda dan..) ?

... we per ongeluk verdwaald waren?

... we daardoor per ongeluk in Oostenrijk terecht kwamen?

... en we daardoor 10 min op de tolweg in Oostenrijk hebben gereden zonder Vignetten?

... en we daardoor een fikse boete hebben gekregen bij de grens?

... dat 240 euro was?!

... Senne alles positief vindt?

... En Sharon alles nice?

... Hijke een heel boek aan t schrijven is hier?

... Jolanda gisteren met een korte broek, hempje en UGGS buiten heeft gezeten?

... iedereen ze ziet vliegen door Andre en zijn hobby? (vogelaar)

... Chris een spiegel van de bus heeft beschadigd met behulp van een vrachtwagen?

... Sharon en Marieke nooit meer hun slaapkamerraam open laten en tegelijkertijd hun licht?

... Sharon en Marieke daardoor een uur lang muggen hebben doodgeslagen met hun slippers?

... Sharon en Marieke gered zijn van een supergrote meikever door de o zo geweldige Walther?

... Hijke door al dat geklap van de slippers niet kon slapen?

... Chris en Senne zich vanmorgen al hebben verslapen?

... Chris en Senne binnen 5 min gedoucht en al klaar waren?

... Robin in de fase ' trek aan mn vinger' is blijven hangen?

Dag 1

Goedemorgen allemaal!

Wakker worden terwijl de zon schijnt, de lucht strakblauwen het al lekker warm is. Hoe mooi kan dat zijn?

Na een laaange, lange reis, die toch wel vrij warm was en waarbij onsflinke files niet bespaard bleven, kwamen we gelukkig toch nog vrij op tijd aan, hier in het Tsjechische Velka Bitês. Hier hebben wij de nacht doorgebracht en mogen we nu beginnen aan het ontbijt.

We zitten nu op de helft van de reis. Gisterenochtend zijn wij ongeveer 5 uur vertrokken vanaf de kerk. Tja, wat kun je vertellen? Veel asfalt gezien, veel witte strepen ook, ook vrij veel auto's en natuurlijk de uitzichten. Dansjes gedaan in de auto, medeweggebruikers vrolijk (alleen soms werden ze boos, echt raar hoor) gemaakt. Lekker gegeten met z'n allen en toen vermoeid naar bed. Nouja, enkelen van ons gingen nog even op verkenning uit en maakten het iets later...

De Nederlandse warme kleding gaat in de koffer, de korte broeken en slippers aan en zo kunnen wij onze weg vervolgen; hopelijk hebben we het iéts minder warm onderweg..

We kijken ernaar uit om onze vrienden in Slowakije terug te zien of natuurlijk voor het eerst te ontmoeten!

Groetjes van iedereen!